Glavni junak naše današnje priče je Dimitrije Tucović, jedan od najistaknutijih vođa i teoretičara socijalističkog pokreta u Srbiji, osnivač Srpske socijaldemokratske partije.

Godine 1899. došao je u Beograd da završi gimnaziju, a već tada bio je pristalica socijalističkih ideja. Sa Radovanom Dragovićem, koji je na njega izvršio veliki uticaj, pristupa propagandi socijalizma. Kad se 1901. godine obnavlja Beogradsko radničko društvo, Tucović ponovo formira socijalističku grupu velikoškolaca i ulazi u upravu Društva. Nastojao je da stvori moderne sindikate.

Godine 1902. je organizirao demonstracije studenata u Senatu protiv Nikole Pašića. Uz pomoć Tucovića i Dragovića obnavlja se raniji "Odbor za vođstvo pokreta" i stvara "Centralni odbor", koji je imao zadatak da sve pripremi za stvaranje partije. Tucović je bio na čelu martovskih demonstracija protiv kralja Aleksandra Obrenovića 5. marta 1903. godine. Poslije toga je morao da emigrira u Zemun, pa u Beč.

Poslije majskog prevrata u Beogradu je 2. augusta 1903. godine održan Osnivački kongres srpske Socijal-demokratske partije. Njihov list se zvao „Radničke novine“, a urednik je bio Tucović.

Po povratku iz Berlina 1908. godine posvećuje se radu u socijalističkom i radničkom pokretu kao sekretar SSDP-a.

Godine 1910. partija pokreće teorijski časopis Borba, čiji je glavni urednik bio Tucović. Učestvovao je na Međunarodnom socijalističkom kongresu u Kopenhagenu iste godine i na njemu je održao govor u kome je ukazao na nepravilan stav vođa austrijske socijal-demokratije u nacionalnom pitanju, pogotovo o slučaju aneksije Bosne i Hercegovine.

Tucović je otvoreno ukazivao na zločine srpskih vojnika nad albanskim stanovništvom.

Poginuo je kao pripadnik Moravske divizije u novembru 1914. godine u borbi protiv austrougarske vojske u Prvom svjetskom ratu.

Godine 2016. vlasti u Srbiji izmjestile su spomenik i posmrtne ostatke utemeljitelja socijaldemokratskog pokreta u Srbiji i velikog borca za prava radnika Dimitrija Tucovića sa Trga Slavija u Beogradu, da bi nakon svega na tom mjestu da osvanula fontana.

Dvije godine kasnije, Tucovićeva bista je vraćena na Slaviju, ali ne na centralni dio trga gdje se sada nalazi moderna muzička fontana, već na novootvoreni plato.

(SB)