Piše: Danijal Hadžović

Milorad Dodik, trenutno na zvaničnoj funkciji člana Predsjedništva BiH, a već više od decenije neprikosnoveni vladar RS, je tokom predizborne kampanje najavio da će poslije izbora “očistiti” Trg Krajine od Davora Dragičevića i grupe “Pravda za Davida”, odnosno hiljada građana koji već mjesecima u centru Banjaluke traže pravdu i rasvjetljavanje brutalnog ubistva mladića Davida Dragičevića. Obećano – ispunjeno. Tokom današnjih protesta Policija RS-a je trg zaista i “počistila”, mlateći i tjerajući okupljene demonstrante, te hapseći više pojedinaca među kojima i samog oca Davora Dragičevića kao i istaknute opozicione političare Branislava Borenovića, Adama Šukala i Draška Stanivukovića (koji je uspio da bude uhapšen čak dva puta).

I dok protesti i sukob policije s okupljenim građanima i trajali, stizale su reakcije osuda brutalne policijske represije u Banjoj Luci, od člana Predsjedništva Željka Komšića, preko Evropske unije do Ureda OHR-a. Štaviše, u znak podrške demonstrantima u Banjoj Luci, večeras je u Sarajevu organiziran skup građana.

U istinski demokratskim državama i normalnim okolnostima sve ovo bi vjerovatno bio početak kraja vlasti koja je došla do stadija da diže policiju na vlastitu narod. No u kontekstu Balkana i Bosne i Hercegovine, sami protesti, kao i osuda vlasti u RS-u od strane međunarodnih faktora, federalnih političara i građana Sarajeva, predstavlja najbolji mogući PR koji se može pružiti Miloradu Dodiku. I pritom je potpuno besplatan.

Jer ono na čemu Milorad Dodik već duže vremena legitimira svoju vlast jeste srpski nacionalizam u svom najsirovijem obliku. U standardni narativ takvog stanja svijesti i pogleda na svijet spada i uvjerenje da je srpski narod u višedecenijskoj borbi sa neprijateljima sa Zapada, da ne spominjemo tek Bošnjake, Hrvate, Albance i ostale narode s kojima i pored kojih Srbi žive.

Na taj način Dodik dobija savršenu loptu na volej da još jednom istupi kao srpski vožd koji Srpsku i srpski narod brani od stranih centara moći, domaćih izdajnika, (banjalučkih demonstranata) balija i ustaša (osim kad je u pitanju njegov vjerni drugar Čović) koji im svi zajedno žele zlo.

A ako su posljednji izbori išta pokazali, to da je da je takvo stanje svijesti i razmišljanje koje Dodik generiše i dalje dominantno u Republici Srpskoj, a grupa “Pravda za Davida” možda glasna, no ipak jedna društvena manjina. Toga je savršeno svjestan i Milorad Dodik koji je od prvog dana, s potpunim uspjehom, demonstrante u Banjoj Luci nastohjao diskreditovati kao neprijatelje Republike Srpske i plaćenike stranih centara moći. U tom smislu podrška demonstrantima u Banjoj Luci i iz Sarajeva i od strane zapadnih faktora, ma koliko bila neophodna, hvale vrijedna i opravdana, suštinski predstavlja najbolju uslugu koja se može napraviti Miloradu Dodiku.