"Besposlena premijerka, najveći strani plaćenik, inače opčinjena FBiH, uličarskim rječnikom uvodi primitivizam u Srpsku..."

S obzirom na to da sam dva dana bio zauzet zbog sastanka sa njemačkom kancelarkom Angelom Merkel i odlaskom na miting njemačke CDU u Pasau, nisam imao dovoljno vremena da se bavim najnovijim izlivima mržnje i gnusnim napadima „premijerke“ Cvijanović. Očigledno potpuno besposlena i bezidejna, Cvijanovićeva slabo kopča ozbiljnost ekonomskog i demokratskog stanja u Republici Srpskoj. Čak ni dovoljno dobro ne čita i ne sluša izjave narodnih poslanika i predsjednika stranaka opozicije, pa joj se priviđaju događaji iz FBiH i raznorazne revolucije.

Željka Cvijanović je toliko opsjednuta FBiH, da ta njena opčinjenost može biti zadovoljena na način da se predloži npr. gospodinu Novaliću da je uzme za prevodioca u svom kabinetu, jer taj posao zna da radi (jedan od rijetkih poslova koje solidno poznaje). Iako slabije poznaje srpski, dobro govori engleski jezik, što je dokazala decenijskim radom za strane agencije u BiH.

Najbolje se isticala u periodu kada su visoki predstavnici za BiH smjenjivali legalno izabrane predstavnike institucija Republike Srpske, kada je njen prevodilački doprinos bio redovno mjesečno plaćan visokim dolarskim, eurskim i KM-ovskim iznosima. Cvijanovićkin prevodilački angažman u FBiH bio bi spas za Republiku Srpsku. Oslobodili bismo se osobe koja nas je dovela do ekonomskog, moralnog i demografskog sunovrata, a FBiH bi dobila kvalitetnog prevodioca. Nama pravi štetu, a njima bi valjala za Upitnik.

Posebno je interesantna njena „gadljivost“ , kako se kočijaškim rječnikom obratila „premijerka“ drugi put u Centralnom dnevniku RTRS, na period kada su se stranci, odnosno visoki predstavnici obračunavali sa legitimnim predstavnicima tadašnje vlasti Republike Srpske iz SDS-a i PDP-a. Pitam se da li je Željka Cvijanović bila „gadljiva“ na pare koje je uredno mjesečno i godinama dobijala radeći za strance i kako joj se nije „gadilo“ uzimati te silne dolare, eure i marke.

Jedini logičan zaključak je da je Cvijanovićeva osoba koju su stranci direktno više od deset godina plaćali i da je upravo ona zajedno sa šefom Miloradom najveći plaćenik međunarodne zajednice i izdajnik Republike Srpske.

Umjesto da se bavi svojim poslom, nagomilanim ekonomskim i socijalnim problemima, kako da pomogne radnicima u štrajku, kako stabilizovati budžet, popraviti rad javnih preduzeća, stati u kraj slabljenju zdravstva, zaustaviti odlazak mladih iz Srpske... Željka Cvijanović uličarskim i prostačkim trovanjem medijskog i društvenog prostora u Srpskoj i BiH uvodi primitivizam kao osnovnu mjeru djelovanja, što najdirektnije osuđujem i čemu ću se naravno i sada i uvijek suprostavljati.