Glavni lik naše današnje priče je Sinan-paša Topojani, osmanski vojskovođa i državnik koji je bio veliki vezir Osmanskog Carstva.

U Turskoj je poznat kao Koca Sinan Paşa. Rodio se u Topojanu u Albaniji oko 1520. godine.

Turski istoričar Naima kaže za njega da je bio Arnautin. Razlog je taj što su i u doba Jastrenova Turci u Carigradu nazivali Arnautinom svakog stanovnika prizrenske oblasti, jer se za staru Srbiju zna pod imenom Arnautluk. Za vrijeme sultana Sulejmana, Sinan je bio dvorski činovnik u svojstvu kapel-majstora, zatim je bio načelnik provincije: Malatia, Kostomuni, Guzi i Tripoli, potom beglerbeg oblasti: Egipta, Alepa i Erzeruma. Sultan Selim ga je poslao 1569. u Jemen kao vicekralja Egipta protiv Mutahira, jemenskog šerifa, koji je sa Arapima napao Murat-pašu, jemenskog beglerbega, i smaknuo pašu i sve Turke u Jemenu.

Godine 1573. osvojio je Tunis sa okruzima, a šest godina kasnije imenovan je za sadrzama umjesto Mehmed-paše Sokolovića. Godine 1585. bio je načelnik Sirije.

Sinan-paša bio je veliki vezir u čak pet navrata, i to u razdoblju između 1580 i 1596. godine. Na tom položaju ga je zatekla i smrt. U prva tri mandata Sinan-paša bio je veliki vezir u službi sultana Murata III. (unuka Sulejmana Osvajača), a u posljednja dva mandata u službi Mehmeda III., sina i neposrednog nasljednika Murata III.

Sinan-paša imao je u karijeri velikih vojnih uspjeha, no  poraz u bitki kod Siska 1593. godine, kad je poginuo Hasan-paša Predojević i sultanov rođak Mehmed-beg, slovi kao njegov najveći poraz.

U Srbiji je Sinan-paša postao zloglasan po tome što je 1594. dao spaliti posmrtne ostatke svetog Save kao kaznu za banatski ustanak Srba 1594. godine. Spaljivanje svečevih relikvija obavljeno je javno na području današnjeg Beograda.

Sinan paša umro je 3. aprila 1596. godine u Istanbulu u 90. godini života.

(SB)