Piše: AVDO AVDIĆ

Državni zastupnik Nenad Stevandić učestvovao je u udruženom zločinačkom poduhvatu na podučju Krajine, piše u drugoj izmijenjenoj optužnici koju je Haški tribunal podigao protiv sad već osuđenog ratnog zločinca Stojana Župljanina.

Optužnica protiv Župljanina

“U tom UZP-u su učestvovali brojni pojedinci. Stojan Župljanin je djelovao u dogovoru s drugim učesnicima u UZP-u,  među kojima su bili Radoslav Brđanin, Momir Talić, Slobodan Milošević, general Ratko Mladić, Radovan Karadžić, Nikola Koljević, Momčilo Krajišnik, Biljana Plavšić, Mićo Stanišić, Slobodan Dubočanin, Simo Drljača, i drugi načelnici SJB u opštinama pod nadležnošću Stojana Župljanina, zatim Darko Mrđa, Nenad Stevandić, Ljuban Ećim i drugi članovi rukovodstva bosanskih Srba”, navedeno je u optužnici Haškog tribunala.

I nije ovo jedini haški dokument u kojem se pominje Nenad Stevandić, aktualni predsjednik Ujedinjene Srpske i zastupnik u Predstavničkom domu Parlamentarne skupštine BiH.

Stevandić je, naime, tih godina bio pripadnik paravojnih formacija poznatih kao SOS (Srpske odbrambene snage) i direktno je odgovarao Jovici Stanišiću, šefu Miloševićeve Državne bezbjednosti. Od 5. maja 1992. godine Nenad Stevandić će bio član Ratnog štaba Autonomne regije Krajina.

/odluka o formiranju Kriznog štaba

Od petnaest članova tog Štaba, trojica su procesuirana pred Haškim tribunalom. Radoslav Brđanin i Stojan Župljanin pravosnažno su osuđeni, dok je Momir Talić umro prije izricanja presude. U prvostepenoj presudi protiv Brđanina, Nenad Stevandić je označen kao vođa jedinice SOS.

“Premda su neke paravojne grupe povezane sa opozicionim stranakama u Srbiji, SOS je bio usko povezan sa SDS-om i Kriznim štabom ARK-a koji je koristio SOS kao operativno sredstvo koje je doprinijelo provođenju Strateškog plana. Nenad Stevandić i Slobodan Dubočanin, prvi šef, a drugi pripadnik SOS-a, bili su članovi Kriznog štaba ARK-a”, navedeno je u presudi u predmetu protiv Radoslava Brđanina.

Paravojne grupe su, piše dalje u presudi, učestvovale u borbenim operacijama koje je izvodio Prvi Krajiški korpus širom Autonomne regije Krajina, a među njima je djelovala i jedinica SOS kojom je komandovao Nenad Stevandić. Jedan od dokaza koji je korišten u Haagu je i presretnuti razgovor između Nenada Stevandića i Radovana Karadžića  od 17. avgusta 1991.

“Pošto smo Brđanina ubacili u šemu, on sad ne da Voji (Kuprešaninu – predsjedniku Skupštine ARK-a i članu Kriznog štaba ARK-a) i Anđelku (Grahovcu – predsjedniku vlade ARK-a) da prave gluposti. Međutim, oni su se onda svi okrenuli protiv Brđanina, i Zoran i Anđelko i Vojo jer, ne radi ljubomore, nego zato što su se htjeli umiješati u ovaj dio posla iz nekih ne znam ni ja”, kazao je Stevandić Radovanu Karadžiću.

U presudi protiv Miće Stanišića i Slobodana Župljanina navedena je i izjava zaštićenog svjedoka  ST183 koji je kazao da su među vođama Srpskih odbrambenih snaga bili Slobodan Dubočanin, Nenad Stevandić, Ljuban Ećim i Zdravko Samardžija.

“U ranim jutarnjim satima 3. aprila 1992. godine, naoružani pripadnici SOS-a podigli su barikade i blokirali grad Banju Luku”, navedno je u presudi u predmetu Stanišić-Župljanin.

Ime predsjednika Ujedinjene Srpske se pominje i u predmetu protiv Radovana Karadžića gdje je označen kao vođa “Crvenih beretki” i SOS jedinica. Državni zastupnik Nenad Stevandić je pomenut i tokom suđenja Momčilu Krajišniku, gdje ga je svjedok Ewan Brown pomenuo kao vođu paravojnih snaga. Osim toga, Stevandić je pomenut i u presudi protiv Krajišnika.

/Stevandić u presudi Krajišniku/

“Paravojna grupa Srpske odbrambene snage (u daljem tekstu: SOS) pod komandom Nenada Stevandića, člana Kriznog štaba ARK-a, djelovala je u Banjoj Luci u proljeće i ljeto 1992. U njenom sastavu su bili osuđivani kriminalci, a bila je povezana s rukovodiocima SJB-a i CSB-a. Pripadnici SOS-a čak su služili kao pratnja visokim funkcionerima SDS-a, na primjer Radoslavu Brđaninu. U vrijeme referenduma o nezavisnosti republike, održanog 29. februara i 1. marta 1992., pripadnici SOS-a blokirali su zgradu opštine u Banjoj Luci”, piše u presudi protiv Momčila Krajišnika.

(Tekst prenosimo sa portala Istraga.ba)