Tim naučnika pod vodstvom Sida Assawaworrarita iskoristio je fizikalni fenomen prema kojemu tokom vedrih noći infracrvena svjetlost s površine solarnih panela slobodno zrači u svemir. 'Tokom dana sunčeve zrake udaraju u solarne ćelije, a tokom noći događa se nešto obratno', pojašnjava Assawaworrarit. Stanfordski naučnici opremili su obične solarne panele termoelektričnim generatorima koji uspijevaju generirati određene količine električne energije iz male razlike u temperaturi između okolnog zraka i površine solarne ploče.

Solarni paneli - baš kao i bilo koji objekti koji su topliji od apsolutne nule - noću emitiraju infracrveno zračenje. Fotoni koji se odašilju prema noćnom nebu sa sobom nose toplinu i zapravo hlade solarne panele. U vedrim noćima, kad nema oblaka koji bi infracrvenu svjetlost reflektirali natrag prema tlu, površina solarnih panela bit će nekoliko stepeni hladnija od okolnog zraka, a ta temperaturna razlika upravo je ono što Assawaworrarit i njegove kolege iskorištavaju kako bi proizveli električnu energiju.

U povoljnim uvjetima, uređaj testiran na krovu jedne od zgrada Stanfordskog univerziteta uspijeva proizvesti oko 50 milivata po četvornom metru solarnog panela. Riječ je o malim količinama električne energije, no stanfordski naučnici smatraju da bi se, uz određena tehnološka poboljšanja, teoretski moglo proizvesti oko dva vata struje po četvornom metru, što bi već moglo predstavljati komercijalno iskoristivu količinu struje.