Pet granata je ispaljeno s položaja agresorske Vojske RS. Poginulo je 43, a ranjeno 90 građana Sarajeva.

Gelerima minobacačke granate od 120 mm, koja je proizvedena u fabrici “Krušik” u Valjevu (Srbija), ispaljene iz pravca Trebevića, koja je eksplodirala u blizini sjevernog ulaza u Gradsku tržnicu, ubijeni su: Omer Ajanović, Hidajet Alić, Salko Alić, Zeno Bašević, Husein Baktašević, Sevda Brkan-Kruščica, Vera Brutus-Đukić, Halida Cepić, Paša Crnčalo, Mejra Cocalić, Razija Čolić, Esad Čoranbegić, Dario Dlouhi, Salko Duraković, Alija Dževlan, Najla Fazlić, Rijad Garbo, Ibrahim Hajvaz, Meho Herceglić, Jasmina Hodžić, Hajrudin Hozo, Jusuf Hašimbegović, Adnan Ibrahimagić, Ilija Karanović, Mesudija Kerović, Vehid Komar, Muhamed Kukić, Mirsad Kovačević, Hašim Kurtović, Ismet Klarić, Masija Lončar, Osman Mahmutović, Senad Muratović, Goran Poturković, Blaženka Smoljan, Hamid Smajlhodžić, Hajro Šatrović, Samir Topuzović, Hamza Tunović, Ajdin Vukotić, Sabaheta Vukotić, Meho Zećo i Narima Žig.

Svijet je konačno dobio dokaze o masovnom ubijanju građana BiH, ponajviše Bošnjaka, iako su te dokaze svjetski mediji donosili i godinama ranije. Masakr krajem avgusta kod Gradske tržnice bio je posljednji veliki zločin Srba Radovana Karadžića u opkoljenom Sarajevu. 

Dva dana poslije NATO snage predvođene SAD-om započele su vojnu intervenciju u Bosni i Hercegovini.

Tokom rata Markale su bile često izložene bombardovanju srpskih snaga. 1999. godine je na Vijeću sigurnosti podnesen izvještaj o nalogodavcima ovog gnusnog zločina i njihovim izvršiocima, te je jasno rečeno da je odgovorna VRS. Tako su pale mnogobrojne teorije zavjera o ovim i prethodnom zločinu na Markalama. 

Prvi masakr na ovoj sarajevskoj pijaci dogodio se 5. februara 1994. godine kada su srpske snage ubijle 68, a ranile 144 građanina Sarajeva.