Prvi su uspjeli suzbiti epidemiju kronavirusa. Prvi su strogim mjerama ograničili kretanje, a time i širenje virusa. Prvi su brzinskom izgradnjom montažnih bolnica pokazali da se bez opsežnih zdravstvenih mjera ova bitka ne može dobiti. Prvi su, na koncu, svijetu odaslali opsežne statističke podatke iz kojih se vidi koga, kako i sa kojim posljedicama COVID-19 napada.

No, šta ako su u svemu tome nešto ipak prešuili? Šta ako su namjerno umanjili broj oboljelih? I šta ako brojke na koje se oslanjaju sve epidemijom zahvaćene zemlje zapravo – nisu tačne?

Tajni izvještaj kineskih vlasti, koji je ovih dana objavio South China Morning post, otkriva da je u Kini od koronavirusa oboljelo puno više ljudi nego što to prikazuju službene brojke.

Od svih ukupno testiranih do krja februara njih više od 43 hiljade bilo je pozitivno na COVID-19 iako  nisu imali nikakve simptome. Izrečena im je mjera samoizolacije. Ti tzv. asimptomatični bolesnici uopće nisu uključeni u službene, javno objavljene statistike. Neki od njih su u roku koji je varirao od pet dana do tri sedmice razvili simptome. No većina nije. Kineske vlasti procjenjuju da je takvih trećina.

U čemu je zapravo „kvaka“?

Svjetska zdravstvena organizacija napravila je klasifikaciju u kojoj sve koji su bili pozitivni na testu – bez obzira imaju li ili ne simptome - ubraja u zaražene. Takav standard primjenjuje se u Evropi, SAD-u, Južnoj Koreji… No kineska vlada je početkom februara odustala od takve klasifikacije. I nastavila kao zaražene brojati samo ljude kod kojih su se razvili simptomi. Registriravši tako samo 1 do 3 posto asimptomatičnig bolesnika. Do 11. februara od 44 672 bilo je samo 889.

To je navelo Svjetsku zdravstvenu organizaciju da objavi da su zaraženi kod kojih se nisu pojavili nikakvi simptomi „izuzetno rijetki“.  Iz jednostavnog razloga što su službene statistike to sugerirale.

Takav zaključak imao je nekoliko izravnih, možda i katastrofalnih posljedica po daljnje širenje virusa po svijetu.

Pri čemu umanjivanje broja oboljelih u Kini - od 81 hiljadu službeno registriranih do 120 hiljada stvarnih - i nije najgora stvar koja je iz ovog zataškavanja proizašla.

Kada se epidemija počela širiti svijetom, zemlje koje su se s njom suočile potpuno su zanemarile zaražene osobe koje nisu pokazivale nikakve simptome. Ljudima su na aerodrmima mjerile temperaturu. Ko je nije imao puštan je u zemlju. Da su znali da trećina zaraženih nema nikakvih simptoma, a da su istovremeno širitelji virusa, vjerovatno bi se ponašali potpuno drukčije prema epidemiji koja je do ovoga trenutka usmrtila gotovo 20 hiljada ljudi.  

Prevaru su prvi uočili Japanci. Oni su testirali svoje državljane pristigle iz epicentra epidemije u Wuhanu. Točno 30,8 posto onih koji su bili pozitivni nisu imali nikakve simptome. Potom je statistika u Južnoj Koreji pokazala da je kod njih ta stopa prešla 20 posto. Iako su podaci Svjetske zdravstvene organizacije govorili potpuno suprotno. Da su asimptomatski bolesnici minorni i da njihova uloga u širenju epidemije nije ključna.

Sada se, nakon svega, nameće jedno važno pitanje. Je li ovo jedina stvar u kojoj su nam Kinezi lagali?