Glavni lik naše današnje priče je srbijanski knez Mihailo Obrenović.

Knez Mihailo rođen je u Kragujevcu, kao mlađi sin kneza Miloša i Ljubice Vukomanović. Nakon smrti njegovog starijeg brata Milana, koji je bio slabog zdravlja, Mihailo dolazi na kneževsko prijestolje Srbije. Za srpskog kneza Porta ga je potvrdila 1839. godine. Budući da je bio maloljetan, neko vrijeme je umjesto njega vladalo Namjesništvo.

Mladi knez se teško snalazio u međunarodnoj politici i mnogi su primijetili njegovu neodlučnost.

Zbačen je u buni koju je vodio Toma Vučić Perišić. Na narodnoj skupštini 1842. godine odlučeno je da se za vladara Srbije postavi Aleksandar Karađorđević. Osmansko carstvo i Austrija su isprva osporili legalnost ovog izbora i tražili su da se glasanje ponovi. Knez Aleksandar je izabran i drugi put.

Mihailo je, sa majkom, pobjegao preko Dunava u Austriju. Putovao je Europom i oženio groficu Juliju Hunyady von Kéthely, koja je bila potomak Janka Hunyadya. Nakon što je zbačen Aleksandar, Mihailo je 1860. godine po drugi put postao knez Srbije.

Jedan od velikih uspjeha kneza Mihaila bilo je uklanjanje osmanlijskih tvrđava, posada i flote iz Srbije. Jedini znak formalne sultanove vlasti bila je osmanlijska zastava u Beogradu. Knez Mihailo je prvi imao ideju za stvaranje balkanskog saveza, ali zbog nepovjerenja prema Crnoj Gori i Bugarskoj, do tog saveza nije još došlo.

SMRT

Knez Mihailo 1868. godine pao je kao žrtva atentata. Ubijen je u beogradskome parku Košutnjaku. Atentatori su bili braća Radovanovići, koji su se osvetili zbog robije svog brata Ljubomira, te Lazar Marić i Stanoje Rogić. Treći brat Radovanović, Pavle, bio je član urotničke skupine i bio je zadužen za nabavku oružja. Dana 10. juna 1868. godine poslije podne izvezli su se u šetnju knez Mihailo i Svetozar Garašanin, sin tadašnjega predsjednika vlade Ilije Garašanina, poslužitelj Mita te tri žene, Tomanija Obrenović, kneževa strina, Anka Konstantinović, njezina kći, i Katarina Konstantinović, Ankina kći i Tomanijina unuka.

Kosta Radovanović prvi je pucao na kneza, a nakon njega, pucali su i ostali. Lazar Marić prvo je ranio Katarinu Konstantinović, a potom je pucao i ubio Anku Konstantinović. Stanoje Rogić ranio je Svetozara Garašanina, koji se potom onesvijestio. Katarina Konstantinović, koja je bila lakše ranjena, i poslužitelj Mita pobjegli su u šumu, dok se Tomanija Obrenović već nakon prvog pucnja okrenula nazad k Beogradu te prva javila o izvršenom atentatu. Kneza Mihaila i Anku Konstantinović, koji su bespomoćno ležali na zemlji, dokrajčio je s nekoliko uboda nožem Kosta Radovanović.

Policija ih je uhapsila i kasnije osudila na smrt. Dokumentacija sa suđenja je proglašena državnom tajnom, a godinama kasnije glavna beogradska šetnica dobila je ime po knezu Mihailu.

(SB)