Članica organizacionog odbora manifestacije “Da se ne zaboravi - Lješevo, 5. juni 1992. godine” Adha Masnopita za Detektor pojašnjava koliko je važno da se obilježava godišnjica zločina zbog podsjećanja i želje da se ne zaboravi šta se dogodilo u ratu i da bi mlađe generacije znale istinu.

“Boli nas činjenica da u Ilijašu niko nije odgovarao za ratne zločine, ne da bismo mi željeli osvetu, nego želimo pravdu i da neko našu bol verifikuje - da kaže da su se na tom području dešavali zločini i da su ljudi ubijeni samo zato što su bili drugačiji”, kaže Masnopita, čiji je otac Jasmin ubijen 5. juna 1992. godine u Lješevu. Osim oca, ubijeni su i njen djed Husnija, amidža Mujo te daidže Hasan i Suljo Fazlić. Jedna od preživjelih je bila njena nana, prenosi BIRN BiH.

Sud Bosne i Hercegovine je prošle godine pravosnažno oslobodio Ranka Draškića i Savu Manojlovića optužbi da su - kao pripadnici Interventnog voda Teritorijalne odbrane, kasnije Ilijaške brigade Vojske Srpske Republike (VRS) - počinili progon nesrpskih civila u Lješevu kod Ilijaša u junu 1992. godine.

Sudsko vijeće u prvostepenoj presudi, koja je kasnije potvrđena, nije moglo izvan razumne sumnje utvrditi da su Draškić i Manojlović 5. juna 1992. učestvovali u ubistvima 20 civila u Lješevu.

U obrazloženju je tada navedeno kako je nesporno da je izvršen napad na Lješevo, da su civili koji su pronađeni u selu odvedeni u logor, a da je grupa od njih 20 ubijena u dvorištu jedne kuće, kao i da su obojica bila u selu tog dana, ali da Vijeće nije moglo van razumne sumnje utvrditi da su uzeli učešće u inkriminisanom događaju.

Prema presudi, početkom juna je izvršen artiljerijski i pješadijski napad na Lješevo tokom kojeg je uhapšeno 20-ak civila i ubijeno u dvorištu jedne kuće, dok je dvoje ranjeno. Tokom napada, kuće u Lješevu su zapaljene.

U ostalom dijelu Lješeva, prema presudi, uhapšeno je sve zatečeno nesrpsko stanovništvo, ne manje od 100 muškaraca, žena i djece, koji su potom sprovedeni i u zatočenički logor formiran u naselju Podlugovi.

Draškić je oslobođen i po tački optužnice za učešće u odvođenju muškaraca iz Kadarića 9. juna 1992. godine.

Masnopita kaže kako porodice nisu zadovoljne presudom, kao i da je poruka za njih bila razočaravajuća i poražavajuća iz razloga što je saslušan preživjeli svjedok.

“Sud nije mogao utvrditi direktnu odgovornost, ali ima li saučesništva, ima li podstrekivanja, ima li pomaganja? Bilo je tu još kvalifikacija krivičnih djela za koje je itekako Sud imao osnova da izrekne osuđujuću presudu”, dodaje ona.

Državni sud je krajem 2022. godine za ovaj zločin potvrdio optužnicu protiv Marinka Vidovića i Pere Vujovića, koji imaju prebivalište u Srbiji i nedostupni su pravosudnim organima.

Detektor je objavio Bazu sudski utvrđenih činjenica o ratu u BiH, gdje su vijeća Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju u presudama Momčilu Krajišniku, Mići Stanišiću i Stojanu Župljaninu te Vojislavu Šešelju konstatovala zločine koji su se dogodili u Lješevu.