U susjednoj Srbiji obilježava 206. godišnjica brutalne likvidacije jednog od najvećih vojskovođa u povijesti srpskog naroda.

Kao odgovor na osmansku sječu knezova, Srbi su 1804. podigli ustanak protiv dahija, a predvodio ih je Đorđe Petrović Karađorđe.

Za vođu ustanka protiv turske vlasti izabran je sredinom februara 1804. godine na narodnom zboru u Orašcu.

Srpski vožd Karađorđe Petrović je devet godina upravljao Srbijom, ali je ustanak protiv Turaka propao 1813. godine, kada je pobjegao u Austriju, a naredne godine se prebacio u Rusiju.

Karađorđe se 1816. godine pridružio grčkom pokretu za oslobođenje da bi nastavio borbu za protjerivanje Turaka i iz Srbije.

Već naredne godine je tajno došao u Srbiju kako bi se sa Milošem Obrenovićem dogovorio o zajedničkoj akciji, ali je ubrzo ubijen.

Knez Miloš Obrenović, zajedno sa još jednim Karađorđevim kumom Vujicom Vulićevićem, pripremio je ubistvo.

Obrenović nije želio nove borbe, a Karađorđev povratak u Srbiju nakon što se poslije ustanka sklonio u Austriju i Rusiju, nosio je opasnost od izbijanja novih sukoba, ali i, što je još važnije, od preuzimanja vlasti.

Kada je Karađorđe 25. jula 1817. zaspao u kolibi u selu Radovanju kod Velike Plane, Vujičin čovjek Nikola Novaković, čijeg je brata Karađorđe ubio tokom ustanka, udario ga je tupim dijelom sjekire u glavu.

Karađorđu je nakon ubistva odsječena glava i poslana sultanu u Istanbul.

Nakon ubistva, Vujica Vulićević je sagradio crkvu brvnaru, nazvanu u narodu pokajnica, te na taj način priznao zločin.

Znakovito je i kako je ratni zločinac Ratko Mladić bio opsjednut bunom protiv dahija. Svjedoči o tome i njegova rečenica nakon ulaska u Srebrenicu.

"Napokon, došao je trenutak da se, poslije bune protiv dahija, Turcima osvetimo na ovom prostoru", kazao je zločinac Mladić.

(SB)