Model “dvije Nemačke” koji je godinama unazad nuđen Beogradu kao rješenje za kosovski problem ponovo je aktuelan. Portal Nova.rs došao je do teksta okvirnog sporazuma iz 2012, koji je baziran na tom modelu, a koji je u to vrijeme nuđen vlastima u Srbiji.

Srpske vlasti više od jedne decenije odbijale su da prihvate rješenje za Kosovo koje bi se oslanjalo na model “dvije Nemačke”. Riječ je zapravo o ugovoru koji su potpisale Zapadne i Istočna Njemačka koje se međusobno nisu priznavale.

Preslikan na kosovski problem, taj model bi podrazumijevao da Srbija prihvati nezavisnost Kosova, ali ne i da ga formalno prizna. Takođe, on podrazumijeva članstvo Kosova u Ujedinjenim nacijama.

Pojedine tačke tog okvirnog sporazuma su u međuvremenu predviđene Briselskim sporazum. Prema nekim informacijama, na tekstu konačnog rješenja o kosovskom problemu se trenutno radi i on će biti baziran upravo na ovom modelu.

Iza teksta nacrta tog sporazuma iz 2012. stala je njemačka fondacija Konrad Adenauer koja je bliska nekada vladajućoj CDU, na čijem čelu je bila bivša kancelarka Angela Merkel, a pisali su ga srpski i kosovski eksperti.

Tekst tog dokumenta objavljujemo u cijelosti:

“Obje strane u sporazumu,

imajući u vidu njihovu odgovornost za mir i bezbjednost na osnovama demokratije, slobode, vladavine prava, pravde i poštovanja ljudskih i manjinskih prava,

polazeći od istorijskih specifičnosti i bez obzira na različita shvatanja obje strane sporazuma kada su u pitanju statusna pitanja,

vođeni željom da djeluju u korist naroda i za regionalnu saradnju i stabilnost,

u nastojanju da se međusobno razvijaju dobrosusjedski odnosi

dogovoriti sljedeće:

Član 1

Obje strane sporazuma će međusobno razvijati dobrosusjedske odnose na osnovu nemiješanja u unutrašnja pitanja i poštovanja međusobnog teritorijalnog integriteta.

Obje strane sporazuma obavezuju se da će u potpunosti implementirati sporazume postignute pod okriljem Evropske unije. (navedeno u Aneksu A)

Član 2

U skladu sa Poveljom Ujedinjenih nacija, obje strane u sporazumu će sve sporove između sebe rješavati isključivo mirnim putem i uzdržaće se od prijetnji ili upotrebe sile.

Član 3

Obje strane u sporazumu polaze od pretpostavke da nijedna od njih ne može predstavljati drugu u međunarodnoj sferi niti delovati u njeno ime i da je njihova vlast ograničena na sopstvenu teritoriju.

Član 4

Obje strane u sporazumu izražavaju spremnost da regulišu dalja praktična i humanitarna pitanja, posebno rješavanje sudbine nestalih, povratak izbjeglih i interno raseljenih lica, kao i da zajednički rade na rješavanju imovinskih pitanja, privrede, nauke i tehnologije, transporta, pravosudni odnosi, pošta i telekomunikacije, zaštita životne sredine, obrazovanje, mediji i kultura, zdravstvo i sport, turizam i u drugim važnim oblastima.

Član 5

Obje strane sporazuma će tražiti prekograničnu saradnju između opština i zajednica; podsticaće bratimljenje opština; olakšaće slobodno kretanje između susjednih zajednica i podstaći međusobne odnose.

Član 6

Obje strane sporazuma ući će u pregovore o uspostavljanju novih graničnih prelaza. Takođe će promovisati bolji drumski, vazdušni i željeznički saobraćaj između dvije teritorije.

Član 7

Obje strane u sporazumu se obavezuju da će uspostaviti kancelarije za vezu u sjedištu vlade jedne druge/kancelarijama za vezu na drugoj teritoriji.

Član 8

Obje strane u sporazumu poštuju sve nacionalne zajednice (manjine) na svojoj teritoriji, garantuju i štite sva prava koja pripadaju nacionalnim zajednicama (manjinama), u skladu sa najvišim međunarodnim standardima, i već ostvarena prava. Obrazovanje, kultura, vjera, vjerske konfesije i jezik nacionalnih zajednica (manjina) uživaće posebne podsticaje.

Demokratski izabrani organi nacionalnih zajednica (manjina) ili drugi oblici predstavljanja nacionalnih zajednica (manjina) sa obje strane doprinose rješavanju praktičnih pitanja zaštite nacionalne zajednice (manjine).

Član 9

Imajući u vidu težnje da postanu dio Evropske unije, obje ugovorne strane će poštovati principe decentralizacije i supsidijarnosti u radu na harmonizaciji svog zakonodavstva sa evropskim standardima.

Član 10

Obje strane u sporazumu saglasne su da članstvo obje strane u Organizaciji Ujedinjenih nacija i drugim međunarodnim organizacijama neće implicirati priznanje na osnovu međunarodnog prava (druge Strane).

Član 11

Obje strane u sporazumu se obavezuju da će podržavati jedna drugu u nastojanjima da postanu članice Evropske unije.

Član 12

Ovaj sporazum stupa na snagu danom potpisivanja od strane ovlašćenih predstavnika obje ugovorne strane".