Ovih dana u Beogradu su, takoreći uporedo, održana dva važna skupa. Prvi je zapravo bila pristupna besjeda ruske historičarke Natalije Naročnicke u Srpskoj akademiji nauka i umetnosti, u utorak, 1. novembra. U predavanju pod naslovom „Rusija i Srbija u međunarodnim odnosima u eri promjena: Linije napetosti u evropskoj geopolitici 19-21. vijeka“, Naročnicka (koja je član SANU od prošle godine) između ostalog je rekla da su „pravoslavna civilizacija i srpska državnost – amanet cara Lazara – neprihvatljivi briselskoj eliti“; da „sudbina slovenstva sa njegovom ćirilicom i jezikom kao i herojskom historijom opstajanja između katolika i muslimana nije zavidna“, štaviše da je "kolektivni Zapad" (izraz koji se u srpskom novogovoru isključivo koristi) "slovenskim narodima pripremio ulogu mrtvog eksponata u etnografskom muzeju"; da je "kriza Evropske unije neminovna (jer) za hrišćanske vrijednosti mjesta u ustavu Evropske unije nije bilo mjesta“ te da „ruskom svijetu i srpskom narodu historija dodjeljuje ulogu zaštitnika zajedničkog evropskog duhovnog naslijeđa. Upravo to, a ne hipnotišuće cifre ‘bruto domaćeg proizvoda’ čine nas velikim igračima u historiji Evrope“, zaključila je Naročnicka.

Piše Mijat Lakičević za Peščanik

Gotovo u isto vrijeme, samo stotinak metara dalje, u Narodnoj banci Srbije, trajali su razgovori sa Međunarodnim monetarnim fondom. Pregovaralo se – a o čemu bi drugom – o parama. Naravno, pare su potrebne Srbiji, od MMF-a se očekuje da nam ih pozajmi. Na kraju, Srbija će za naredne dvije godine dobiti 2,4 milijarde dolara sa kamatom od oko 2,5 posto, najnižom koja se trenutno može dobiti, odnosno za oko dvije trećine manjom od one po kojoj bi mogla da se zaduži na tržištu.

Bez tih para Srbija bi morala da znatno smanji javnu potrošnju, dakle morala bi da skreše plate i penzije, ili izdatke za prosvjetu (možda ne bi bilo para za Naročnicku) i zdravstvo, ili za vojsku i policiju, a najvjerovatnije za sve to zajedno. Ili, ako to ne učini, ne bi imala novca da vraća dugove, drugim riječima morala bi da proglasi bankrot. Praktično, MMF, taj omraženi „svjetski finansijski policajac“, spasio je Srbiju. Od bijede ili od bankrota – to bismo mogli sami da biramo.

Ove dvie „slike“ slika su i prilika aktuelne vlasti, ali i (vjerovatno) većinskog dijela srpskog društva, onog – što bi rekla Latinka Perović – dominantnog. Pa i onog dominantnog u intelektualnoj sferi. Odnosno, predstavljaju odraz svojevrsne moralne ali i mentalne izopačenosti, da ne kažem hipokrizije.

S jedne strane, volimo Rusiju i rusku dušu, divimo se „ruskom svijetu“ koji prezire materijalne vrijednosti, a sa druge, pošto se „od ljubavi ne živi“, uzimamo novac od Zapada jer nam ovo što sami zaradimo nije dovoljno.

Sve u svemu, kao što vidimo, Zapad hoće da nas uništi tako što nam daje novac da bismo mogli da preživimo.