"Na teritoriji suśedne Crne Gore, patrijarh (SPC) agitovao je u okviru kampanje za povećanje broja Srba na popisu stanovništva", ocjenjuje srpski vjerski analitičar Vladimir Veljković.

„U prisustvu ministara, ruskoga ambasadora i političara, Porfirije nijednom NIJE SPOMENUO CRNU GORU, no je ona postala NEŠTO ‘OVDE’, PROSTOR BEZ IMENA, tu je ‘duboko zasađen naš početak i koren’ i ‘rodno mesto svih pravoslavnih Srba’. Porfirije je prvo RETORIČKI OBRISAO CRNU GORU, a onda je TAMO ZASADIO SRBE, kao primordijalni kolektiv na tome prostoru”.

„Ali zašto neimenovano mjesto nudi bolje znanje u odnosu na druga mjesta? Zato što se samo u sukobu sa drugim identitetima i konceptima, u ovom slučaju građanskom definicijom Crne Gore, može spoznati što je to srpska vjera, jezik i identitet. Samo na osnovu vjerskih i nacionalističkih podjela, razvrstavanja i prebrojavanja se može definisati i omeđiti ono što je naše — a to je cio bezimeni i neimenovani prostor Crne Gore”, piše Veljković za portal „Peščanik”.

„U svrhu predstojećeg popisa, patrijarh je Crnu Goru — umjesto Kosova — pragmatično označio kao korijen, početak i rodno mjesto pravoslavnih Srba. Oznake koje su tradicionalno rezervisane za Kosovo, patrijarh je prekomandovao u Crnu Goru zbog HITNOSTI SRPSKE NACIONALISTIČKE MOBILIZACIJE na tom prostoru”.

Da bi „sakrio svoj pravi identitet retoričkom dimnom zavjesom i zbunio demokratsku javnost, monah Porfirije istupa kao neko ko je željan političke vladavine u svijetu, PRISVAJA TITULU DUHOVNOG VOĐE i MOBILIŠE SRPSKU MASU za odbranu od sila koje navodno prijete razaranjem”, piše Veljković.

„Ono što Porfirije vidi kao ‘nametanje konstruisanih identiteta’ su u stvari vrijednosti nacije kao zajednice građana”.

Veljković objašnjava da se Porfirije Perić protivi sekularnoj, liberalnoj i demokratskoj državi, koja odvaja državu od Crkve i u kojoj „Crkva nije komandujuća struktura društva, nego je samo jedan glas od mnogih, a patrijarh Porfirije nije srpski duhovni vođa — nego građanin Perić”.

„Patrijarh je SRPSKI NACIONALISTA, ali je protiv konsituisanja moderne države-nacije u Crnoj Gori i Srbiji i protiv je integracije građana. Pretvaranje Porfirija u ‘srpskog duhovnog vođu’ ne služi isključivo zanemarivanju normi javnog života u okviru sekularne države, već i stega koje nameće Sveto pismo. U tom smislu, za srpskog duhovnog vođu NE VAŽE RIJEČI APOSTOLA PAVLA:

- Nema tu Čivutina (Judejca) ni Grka (jelina), nema roba ni gospodara, nema muškoga roda ni ženskoga; jer ste vi svi jedno u Hristu Isusu (Gal. 3, 28)”.

„Apostolski kriterijumi prestaju da važe za srpskog duhovnog vođu i umjesto ‘integracije’ svih pravoslavnih vjernika u Hristu, jer nema više Srbina ni Crnogorca, vođa UNOSI NEMIR, PODJELU I NEPRIJATELJSTVO MEĐU VJERNIKE, razarajući time i Crkvu”.

U zaključku, Vladimir Veljković piše:

„Vladike iz Crne Gore [Ostojić, Mićović] slijede svoga patrijarha, pišu mediji; međutim: - Ostavite ih: oni su slijepi vođi slijepcima; a slijepac slijepca ako vodi, oba će u jamu pasti — upozorava Hristos u Jevanđelju po Mateju”.