Ubrzo je reagovalo nekoliko udruženja i političkih organizacija u Srbiji, tražeći da se postupak obustavi i novinarka pusti na slobodu, uz ocjene da je riječ o zloupotrebi vanrednog stanja i obračunu vlasti sa slobodnim novinarima.

Iako je određeno zadržavanje novinarke u pritvoru od 48 sati, već ujutru 2. aprila Lalić je puštena na slobodu.

Istog dana je i predsjednica Vlade Srbije Ana Brnabić izjavila da će Vlada Srbije povući Zaključak o centralizovanju informacija na “izričitu molbu predsjednika Srbije Aleksandra Vučića”

„Moja je glupost i moja krivica što smo nešto ovako doneli, moja je glupost što to nisam obrazložila i što bacamo senku na zaista fantastičan posao koji smo do sada uradili, o tome kako smo do sada i kako ćemo nadalje informisati građane i o tome ko daje informacije“, dodala je Brnabić.

Bojan Tončić, ugledni beogradski novinar i kolumnista, za “Slobodnu Bosnu” ističe da je “hapšenje Ane Lalić najnoviji, ali svakako ne i posljednji dokaz činjenice da su mediji i novinari prva žrtva srbijanskog zlikovačkog režima”.

“Ovoga puta su se preračunali Aleksandar Vučić i njegovi poslušnici, budući da su reakcije iz evropskih krugova prvi put bile ovako snažna i nedvosmislena osuda njegovog režima, ona od koje se, makar i na čas, ustukne. Vučić je platio kaznu za približavanje Kini, Ana Brnabić spremno prihvatila krivicu, jer predsednik je, fakat, bezgešan i nedodirljiv”, kaže Tončić.

Žalosno je, smatra Tončić, to što je cijenu, u ime profesije, platila mlada kolegica koja je napisala profesionalni tekst i završila u zatvoru.

“Sramna je činjenica da novinari nisu mogli da urade ništa više - nije pravdanje, to je stanje stvari. U uslovima vanrednog stanja i zabrane okupljanja, ostaju jedino pisanje saopštenja i pozivi kolegama u susedstvu i u Briselu”, tvrdi Tončić.

Tončić smatra i da namjera Vlasti da se pružaju uniformne informacije o onome što građane zanima brutalno kršenje njihovih temeljnih prava i dokaz divljanja autoritarnog režima.

“Tu bih podsetio na činjenicu da je Vučić jednom već bio cenzor, u vreme ratnog stanja, proglašenog zbog intervencije NATO. Tada je ostvario životnu želju, ponižavao je urednike koji su želeli jedino da časno i pošteno obavljaju svoj posao, a svakog dana su morali kod njega na brifing, kao i to da nose printove strana pre odlaska u štampariju. Bio je potpuno ispunjen tim iživljavanjem, svetio se za ono što su novine objavljivale o njemu pre uvođenja ratnog stanja, propisivao koje se sintagme i glagoli moraju koristiti. Posrećilo se njegovoj bolesnoj mentalnoj konstrukciji i opskurnoj nakani - ponovo je isti kao i onaj Šešeljev mali od palube, beskrupulozni radikal s početka 1999, sada sa većim aparatom prinude. I sada nisu neprijatelji samo novinari i urednici - došao je red i na penzionere, čije zdravlje, navodno, štiti. I na ostale kategorije stanovništva, bez obzira u koju je klasu smešteno”, zaključuje Tončić.

Sonja Biserko, osnivačica i predsjednica Helsinškog odbora za ljudska prava u Srbiji, za “Slobodnu Bosnu” kaže kako se stiče utisak da je u aktuelnoj situaciji prioritet prikazati Vučića kao “spasioca nacije”, a ne efikasna i adekvatna organizacija u suzbijanju širenja koronavirusa.

“U prvom planu je ‘nespavanje predsednika’ te mu provladini mediji preporučaju odmor i mirovanje, zbog srčanih tegoba. Svi televizijski programi obiluju vestima o njegovom stanju pa se stiče utisak da je on važniji  od epidemije. Njegovo dnevno višesatno prisutvo na televizijskim kanalima nailazi na kritiku znatnog dela javnosti, jer gradjani žele da čuju stručne informacije, oni veruju jedino stručnjacima posebno  nekim doktorima kao što je, na primer, epidemiolog dr. Kon”, smatra predsjednica Heslinškog odbora Srbije.

Ona također tvrdi da se Kriznom štabu Srbije malo vjeruje, te da se njihova aktivnost svodi isključivo na uvođenje sve restriktivnijih mjera koje često nisu opravdane.

“Činjenica je i da se neki građani neodgovorno ponašaju, ali zbog toga ne treba da trpe svi. Neki potezi državnih organa urušavaju temelje demokratije, vladavina prava, osnovna ljudska prava, a naročito slobodu medija. Jedan od primera je i hapšenje novinarke portala Nova.rs Ane Lalić, zbog objavljivanja teksta koji izazivaju paniku i nerede. Ovakvo tretiranje novinara je direktno kršenje slobode medija i zastrašivanje novinara. Upravo je adekvatno informisanje građana od suštinske važnosti za suzbijanje epidemije. Zbog toga je neophodna saradnja svih društvenih aktera, posebno medija i civilnog sektora”, podsjeća Biserko.

Ona smatra da je najava predsjednice Vlade Srbije Ane Brnabić da će nakog četiri dana Vlada povući Zaključak o informisanju tokom pandemije koronavirusa kojim je propisano da sve informacije u vezi pandemije daje isključivo Krizni štab na čijem je čelu predsjednica Vlade Srbije, predstavlja pozitivan korak.

“To je verovatno rezultat Vučićeve odluke, jer su, nadam se shvatili, da je ipak struka ta koja je pre svega nadležna obaveštavanje javnosti o aktuelnoj pandemiji. Takva vrsta centralizacije informisanja predstavlja cenzuru i drastično narušava zajamčenih prava i sloboda – slobode izražavanja, slobode medija i prava na obaveštenost.  Očigledno je da predsednica Vlade brka svoje nadležnosti što je inače ustaljena praksa u ovoj zemlji”, zaključuje Biserko.

(S. Begović)