Fra Rafael Mandić, nakon dolaska Fidela Castra na vlast, napušta Kubu i odlazi u SR Njemačku, kako bi tamo ojačao HOP. Kako je HOP nakon Pavelićeve smrti počeo popuštati, Mandić je osnovao vlastito Hrvatsko križarsko bratstvo (HKB).

Pripadnici HKB-a na današnji dan 1961. demonstrirali su ispred jugoslavenskog trgovinskog ureda u Bad Godesbergu (Mehlem) kraj Bonna. Dvadeset pet demonstranata pod vodstvom Bilandžića i Peričića nasilno je ušlo u zgradu. Razbili su skoro sav inventar i pritom ubili domara Jovu Popovića koji je pružio otpor. Sudionici su uskoro uhvaćeni i nakon dužeg suđenja izrečene su im zatvorske kazne, a organizacija HRB je zabranjena.

Na današnji dan 1962. godine, u Bonnu je izvršen je oružani napad na ambasadu SFRJ, prilikom koga je ubijen službenik Momčilo Popović, a ranjen Stane Dovganc. Izvršioci iz organizacije Hrvatsko križarsko bratstvo kasnije su pravosnažno osuđeni u Jugoslaviji.

Njemačka je posebno bila interesantna ustašama za napade na jugoslavenske diplomate. Na meti se 1965. godine našao i konzul Jugoslavije u Munchenu Ante Klarić. Pripadnik ustaške emigracije Ante Kardum ga je teško ranio i zbog tog zločina je osuđen u Njemačkoj.

Hrvatsko revolucionarno bratstvo, međutim, nije mirovalo. Naredne godine u Stuttgartu su ubili službenika konzulata Savu Milanovića. Neposredni počinilac Franjo Goreta osuđen je na osam godina zatvora.

Tri hrvatske organizacije koje su se bavile ubilačkim aktivnostima su HRB (Hrvatsko revolucionarno bratstvo), HNO - Luburićevci (Hrvatski narodni odbor) i HOP (Hrvatski oslobodilački pokret).

Prema podacima, hrvatska emigracija je ubila 61 građanina u inostranstvu. Ponekad su ljudi ubijani iz bizarnih razloga, čak i zato što nisu htjeli pristupiti njihovim organizacijama ili staviti ustaške znakove na svoju odjeću. Gotovo da nije postojala ambasada ili konzulat bivše Jugoslavije koji nije doživio podmetanje eksploziva, paljevinu ili pucnjavu. Mnoge ambasade i konzulati su napadani i više od deset, pa i dvadeset puta.

Osmog juna 1965. teško je ranjen Ante Klarić, konzul Jugoslavije u Munchenu. Službenik konzulata u Stuttgartu Savo Milanović je ubijen 30. augusta 1966. godine. Ubio ga je Franjo Goreta. U prostorijama Ambasade u Parizu 26. novembra 1966. godine eksplodirala je naprava i ranjeno je 15 osoba. U julu 1967. eksplodirala je bomba u Ambasadi u Oslu. U njemačkim gradovima podmeću se bombe na konzulate i predstavništva u februaru 1968., a u martu u konzulate u Austriji, u Klagenfurtu i Gracu.

U februaru 1969. zapaljen je konzulat u Frankfurtu. Te 1969. i 1970. eksplodiraju bombe pored ambasada u Otavi, u Kopenhagenu, Zapadnom Berlinu, Melbourneu i rezidenciji ambasadora SFRJ u Bruxellesu. U Zapadnom Berlinu se 30. juna 1969. godine događa napad na Vojnu misiju SFRJ i tada je teško ranjen šef misije Anton Kolendić.

Četvrtog aprila 1971. u Ambasada u Stockholmu u Švedskoj upada grupa hrvatskih terorista i ubija ambasadora Vladimira Rolovića, a ranjava službenicu konzulata Miru Štempiher. Akteri su osuđeni na višegodišnje robije, a onda su nakon još jednog terorističkog čina oslobođeni: Otet je švedski avion i otmičari su, zajedno sa osuđenim ubicama ambasadora Rolovića, pobjegli preko Španije u Paragvaj.

Desetog septembra 1976. godine otet je avion američke kompanije TWA na letu od New Yorka do Chicaga sa 92 putnika. Prije te otmice aviona, pet hrvatskih emigranata otmičara je podmetnulo bombu u njujorškoj željeznici od koje je poginuo jedan američki policajac, a dva su ranjena. Ovu otmicu aviona vodili su Zvonko Bušić, brat današnje hrvatske državne tajnice Zdravke Bušić, Petar Matanić, Slobodan Vlašić i još dva pripadnika grupe. Osuđeni su za terorizam. U decembru 1980. godine uhapšena su četiri Hrvata, pripadnika ustaške Luburićeve organizacije, koja su pokušala oteti avion na aerodromu u New Yorku, ali ih je policija otkrila i uhapsila.

U martu 1975. godine, u Lyonu je ranjen konzul Mladen Đogović. Edvin Zdovc, konzul u Frankfurtu, ubijen je 7. februara 1976. godine. Na konzula Vladimira Topića pokušan je atentat koji je nekim čudom izbjegnut.

Atentati su bili uobičajeni, pa je jugoemigracija u februaru 1980. pokušala ubiti ambasadora u Venecueli Marka Šrića. U novembru je pucano na kuću njemačkog sudije Maksvela, koji je sudio grupi hrvatskih terorista.

Svi teroristi odreda, po osnivanju hrvatske države od strane klera i Tuđmanove vlasti, smatrani su herojima, a ne zločincima.

(SB)