Sonja Biserko, predsjednica Helsinškog odbora za ljudska prava u Srbiji komentarisala je slučaj iz Priboja u kojem, tokom proslave, policajac poziva na ponavljanje genocida u Srebrenici. Kako kaže, nije slučajno da se to dešava upravo tamo, te da se Bošnjačka populacija u BiH i Sandžaku stalno drži u nekoj tenziji. Posljednja dešavanja povezala je i sa trenutnim međunarodnim konstalacijama, naglasivši kako "Srbija smatra da je ovo historijski trenutak kada može da završi projekat tzv. srpskog sveta."

“Bošnjaci su još uvijek ciljna grupa koja se targetira, zato što se Sandžak smatra kao jedna tačka u tzv. “zelenoj transverzali”. Pošto su istočnu Bosnu očistili od Bošnjaka početkom devedesetih, Sandžak je ostao još uvijek kao jedna kompaktna cjelina koju naseljavaju Bošnjaci. Nije slučajno da se to dešava tamo i da te pjesme pjevaju policajci, dakle, državni organ, a ne samo navijači ili radikalne grupe. Dakle, to direktno radi i vrlo važna institucija sistema”, naglašava Biserko za  N1.

No, nije slučajno ni to da su Ukrajina i BiH radikalizovane u istom trenutku i na sličan način, nastavlja Biserko. Podsjeća da obje tačke predstavljaju vrlo važnu i fragilnu stratešku lokaciju na kojima Rusija ispituje snagu i koheziju EU u odbrani svojih interesnih sfera.

“Pitanje je koliko EU može da stane na put radikalizaciji koju dnevno promoviše Dodik uz podršku i Beograda i Rusije. Populizacija javne sfere, prije svega, targetira Bošnjačku populaciju u regionu. To nije samo dio folklora ili poricanja zločina”, upozorava Biserko.

“Ljudi u Sandžaku se osjećaju nesigurnije nego prije deset godina”

Navela je i to da Srbija nije završila rat, samo ga vodi drugim sredstvima – diplomatskim, ali i  raznim drugim. Na ruku joj idu i međunarodne konstelacije, koje ona jako dobro čita, mišljenja je Biserko.

“Srbija smatra da je ovo historijski trenutak kada može da završi projekat tzv. ‘srpskog sveta’, a bošnjačka populacija je već dugi niz godina percipirana kao remetilački faktor. Bila sam nedavno u Sandžaku i mogu reći da se ljudi osjećaju nesigurnije nego prije 10, 15 godina. Razočarani su da država ništa nije radila na osvjetljavanju zločina koji su se desili početkom devedesetih – naprotiv, sve se to stavilo pod tepih”, objašnjava Biserko.

Dodaje da razočarenje ove manjine proizilazi iz činjenice da nije došlo do njihove  integracije  u širi politički, društveni i ekonomski kontekst, te da su oni totalno segregirani i izolovani.