Pisac i dramaturg Filip David govorio je o etničkim podjelama i toksičnosti nacionalizma, ali i o pogrešnim djelovanjima SPC na građane koji su joj naklonjeni.

Pisac je u intervjuu za Vijesti rekao da je još odavno tvrdio da je Srbija zalutala među sopstvenim zabludama, ukazujući da je Danilo Kiš „proročki“ predvidio kao „banalni nacionalizam“.

„Probuđeni nacionalizam, vođen u mnogim slučajevima razočaranim komunistima, prihvatio je ono što bi se moglo nazvati ideologijom nacionalizma, o kojoj je Danilo Kiš proročki pisao kao totalitarnoj ideologiji, ideologiji banalnosti i kiča koja sadrži netrpeljivost, revanšizam, etničke podele. Nacionalne elite, izgubljene u prostoru i vremenu, podsticale su etničku netrpeljivost, što je bila neizbežna uvod u krvavi i zločinački raspad. Jugoslovenska vojska je skoro preko noći prešla u srpsku vojsku. Generali su skinuli pentagrame i obukli kokarde. Ovo je uprošćena i uprošćena slika onoga što nas je snašlo“, objašnjava David, predočavajući da je na taj način jednu totalitarnu ideologiju zamijenila druga totalitarna ideologija – komunizam nacionalizmom.

Kako tvrdi, to je osnova onoga što se desilo i traje do danas, ali podsjeća da nas historija ipak upozorava koliko je opasno jačanje nacionalizma u multinacionalnoj i multietničkoj državi.

„Svaki fanatizam, a posebno to nacionalističko ludilo, lako zapali glave i prouzrokuje gubljenje moći normalnog rasuđivanja, pretvarajući nekada inteligentne ljude u buncane budale. Nemački esejista i pesnik Hans Magnus Encerberger, koji je početkom devedesetih bio gost Beogradskog kruga, nije mogao da se iznenadi posle posete Udruženju književnika u Francuskoj 7, šta se desilo sa nekim od njegovih nekada dobrih prijatelja. Više nisu bili isti ljudi koje je poznavao, sada se više nije moglo razgovarati sa njima, postali su isključivi, neprepoznatljivi, netolerantni. Neka vrsta ludila se uselila u njih. I pored svih početnih iskušenja, Crna Gora je uspela da izgradi i sačuva svoj građanski program dugo vremena. Sa strepnjom i zbunjujućim utiscima nekoga ko je prijatelj Crne Gore posmatram šta se sada dešava u Crnoj Gori. Jačanje antievropskih i proruskih stavova i posebno veliki uticaj Srpske pravoslavne crkve, uticaj crkvenih liturgija na građansku Crnu Goru je uznemirujući“, ukazuje pisac, napominjući da uticaj i miješanje religije sa politikom obično ima nesrećne posljedice.

„SPC krije mračna mjesta“

Filip David sugeriše da SPC krije neka mračna mjesta u svojoj istoriji, o kojima se nikada nije javno izjasnila, a, kako kaže – trebalo je.

„Godine 1935. uticajni vladika i potonji svetac Nikolaj Velimirović, na predavanju na Kolarčevom univerzitetu, istakao je da je veliki vođa nemačkog Rajha Adolf Hitler jedini ispravno razumeo učenje Svetog Save. Dve godine kasnije, u Službenom glasniku Srpske pravoslavne crkve, patrijarh Varnava je preko nemačkog novinara ispričao „kako veliki firer nemačkog naroda vodi borbu koja je u korist celog čovečanstva“. Već pomenuti Nikolaj, koji je danas duhovna vertikala SPC, piše da je kultura „nula ispod jedan… Jevreji i njihov otac đavo dugo su uspeli da odvoje duh i srce evropskog čovečanstva od pravog bogosluženja. nežno trenje“… U knjizi „Kroz zatvorski prozor“ se kaže da su „pronami doveli evropsko čovečanstvo na padinu uništenja, doveli ga u duhovni mrak i u mračnu močvaru kakva se ne pamti u istoriji čovečanstva.. .“, kaže David, osvrćući se na to da se SPC nikada nije udaljila „od takve mudrosti svog svetitelja“.

Kako objašnjava, to su samo neki, ne posebno birani citati iz mnogih sličnih iz svete arhijerejske knjige, objavljene posle Drugog svetskog rata.

Sa sličnim žarom Crkva danas podržava i slavi Putinovu Rusiju i mračne mistične teorije njegovog donedavnog savetnika Aleksandra Dugina o Evroaziji, čiji početak se ostvaruje udarom na Ukrajinu. Evroazijska unija, što je drugo ime za obnovu Ruske imperije, trebalo bi da zada smrtni udarac Evropskoj uniji. Takav kontinuitet anticivilizacijskog antievropskog razmišljanja pokazuje, u najmanju ruku, ozbiljan nedostatak političkog sluha, realnog uvida u svetsku politiku i štetno politikantstvo. Crkva, po mom mišljenju, treba da brine o duhovnom zdravlju svoje pastve, a mnogo manje ili nikako da uređuje državu, bavi se revizijom istorije i izaziva međunacionalne sukobe“, upozorio je pisac i dramaturg.