Piše: Oleksandr LEVČENKO (Antena M)

Kremlj je preliminarno kreirao narativ o navodnom istorijskom jedinstvu ukrajinskog i ruskog naroda u pripremi za vojni napad na Ukrajinu. Štaviše, Vladimir Putin kao potpuno neupućen u istoriju, nazvao ih jednom nacijom. On čak i ne zna da su Finci i Mađari etnički mnogo bliži modernim Rusima nego Ukrajinci. Uostalom, svo lokalno autohtono stanovništvo oko Sankt Peterburga, Moskve, Novgoroda, Arhangelska je etnički blisko Fincima. Zato u ruskoj tradiciji narodna nošnja ima sve atribute finsko-ugarskih naroda. To su kosovorotka (muška košulja), kokošnik (ženska kapa), muzički instrument balalajka, drevna tradicija gradnje i posećivanja kupatila.

A svi ti mitovi su pušteni u promet jer je u drugoj polovini 18. vijeka Ruski carizam zadužio lokalne istoričare u Sankt Peterburgu i one koji su bili pozvani iz Njemačke da potkrijepe duboke istorijske korijene državnosti Ruskog carstva. I od tog vremena počele su masovne manipulacije istorijskim činjenicama i priprema istorijskih udžbenika, gde su stvarni događaji potpuno falsifikovani, a falsifikati se počeli prikazivati kao istina, čime su zavedene mnoge generacije ruskog stanovništva koje do danas žive u prostoru istorijske iluzije neke posebne misije, koja zapravo ne postoji.

Ideologija savremenog ruskog fašizma - rusizam, koji dominira i opijava rusko društvo već 20 godina, takođe se u velikoj mjeri zasniva na njegovoj pravoslavnoj mitologiji, prema kojoj bi Rusi trebalo da budu nosioci pravog hrišćanstva među istočnim Slovenima. Međutim, ovo je potpuna glupost. Još 1990. godine, prema crkvenim zapisima, u Ukrajini je bilo više pravoslavnih vjernika nego u Rusiji. Odnosno, stanovništvo Ruske Federacije je više od tri puta veće od stanovništva Ukrajine, a manje je pravoslavnih vjernika. To svjedoči o masovnoj neupućenosti ruskog naroda u hrišćanstvo, jer je u zemlji bilo vrlo malo pravoslavnih crkava u kojima su se lokalni ljudi mogli moliti ili prihvatiti veru Hristovu.

Posebno u ruralnim područjima. Ovo je čisto ruski naziv - derevnja, odnosno selo bez crkve, što je po ukrajinskoj tradiciji potpuno varvarstvo. Tek nakon što je Vladimir Putin došao na vlast, Kremlj je shvatio da neće moći da sprovodi svoju imperijalističku politiku bez pravoslavne komponente. Crkve su počele masovno da se grade širom zemlje, a Moskovska patrijaršija je dobila punu podršku države, iako su po ustavu država i crkva odvojene u Rusiji.

Želja Moskve da se sprijatelji sa Ukrajincima je čisto pragmatične prirode: da potčini veliku slovensku naciju i zauzme ogromne teritorije bogate resursima. Dakle, od druge polovine 18. vijeka Kremlj stalno spominje da su državu Kijevsku Rus dijelila tri naroda: Rusi, Ukrajinci i Bjelorusi, stavljajući sebe na prvo mjesto.

Međutim, Kijev je bio centar prve slovenske državnosti još krajem 5. vijeka, kada Slovena nije bilo na teritoriji današnje Rusije, gdje su došli tek poslije 250-300 godina sa teritorije današnje Poljske. Tako regioni naseljeni modernim Rusima i zarobljeni od strane države Kijevska Rus nikada nisu bili etnički bliski starim Ukrajincima, koji su se formirali kao narod između Dnjepra i Karpata.

Takođe apsolutno lažna izjava o porijeklu Crkve Moskovske Patrijaršije od prvih hrišćana u Kijevu i države Rus. Kijev je kršten 988. godine, što je 160 godina ranije od prvog pomena sela Moskva, koje se prvobitno zvalo Kučkovo, od vlasnika po imenu Kučka. A na današnji dan, prije tačno 1035 godina, kršten je Kijev i slavensko stanovništvo oko njega, koje se vremenom počelo zvati Ukrajincima. Ključni događaj bila je ceremonija masovnog krštenja stanovnika Kijeva u julu 988. godine. Kao rezultat toga, Rus je stekla status hrišćanske države.

Zvanična crkva postala je Kijevska mitropolija Vaseljenske patrijaršije. Međutim, prvi hrišćanski propovednik koji je stigao na područje buduće Rusi u 1. vijeku. nove ere, smatra se apostol Andrej. Blagoslovio je planine na kojima se sada Kijev nalazi, postavio krst na mjestu današnje katedrale sv. Andreja i prorekao trijumf nove vjere i svijetlu hršćansku budućnost za grad koji je ovdje trebalo da bude izgrađen. Još jedan legendarni i poznati misionar u oviim područjima bio je učenik apostola Petra, rimski papa Klement I, koji je ovdje boravio između 90. i 100. godine nove ere. Kao protivnik rimskog paganizma, prognan je krajem 1. vijeka nove ere u kamenolome Hersonesa na Krimu, gdje je stradao zbog širenja hrišćanske vjere.

Važan razlog za krštenje Kijevske države bio je zahtjev vizantijskog cara Vasilija II za vojnom pomoći 987. Veliki kijevski knez Volodimir pristao je da pošalje vojsku Vasiliju II pod uslovom da mu car da svoju sestru Anu kao ženu. Tada je Vasilije II postavio kontrauslov da se Volodimir krsti zajedno sa svim narodom Rusi. Volodimir je pristao i poslao Vasiliju II 6.000 vojnika i krenuo paralelno na Hersones (slovensko ime Korsun, sada unutar granica Sevastopolja). Nakon vjenčanja, Volodimir je vratio Korsun u Vizantiju, ali je odnio mošti Svetog Klimenta, kao i ikone i sveštenike. Stigavši u Kijev, sljedećeg dana Kijevljani su svečano kršteni u vodama Dnjepra. Za vrijeme Vladimirove vladavine stvorena je Kijevska mitropolija podređena Carigradskoj patrijaršiji.

Na sjeveru države Rus, gdje je živjelo finsko-ugarsko stanovništvo i gdje su došli Sloveni iz Poljske (moderni Rusi), nova religija je dočekana s neprijateljstvom. Knez Volodimir je poslao ogromnu vojsku da pokrsti Novgorod kako bi ugušio otpor. U 1020-im i 1070-im godinama, antihrišćanski ustanci su se odvijali na sjeveroistočnim rubovima Rusi. U 12. vijeku u predjelu rijeke Moskve, hrišćanski misionar, monah Kukša, umro je od pagana. Nakon 988. lokalno stanovništvo se još 200 godina suprotstavljalo hršćanskim sveštenicima. Dakle, Vladimir Putin je direktni potomak učesnika antihrišćanskih demonstracija. I sada se ponaša kao neznalica i nitkov, a ne kao hršćanin.