Zašto u Crnoj Gori pada podrška NATO?

Kako je CDM juče javio, “za izlazak Crne Gore iz NATO saveza glasalo bi 44 odsto crnogorskih građana, dok bi za ostanak zemlje u ovom savezu glasalo 46 odsto građana”. To je rezultat najnovijeg NATO izvještaja za 2023. godinu koji je prekjuče predstavljen u sjedištu Alijanse.

Piše Andrej Nikolaidis za CDM

Tome treba dodati i 10 posto neopredijeljenih, građana koji bi tek tokom kampanje odlučili kako bi glasali na eventualnom referendumu.

Što znači da bi hipotetički referendum o izlasku Crne Gore iz NATO imao dobre šanse da uspije.

Podaci do kojih je došao NATO dalje kazuju da je, u poređenju sa izvještajem iz prošle godine, broj onih koji bi napustili Alijansu porastao je za 12 odsto, dok je broj podržavalaca pao za dva odsto.

U ostalim članicama Alijanse podrška je jaka i ne opada. U SAD, samo 13 posto građana protivi se učešću njihove zemlje u NATO.

Crna Gora je, dakle, meki trbuh NATO. Što ozbiljno povećava bezbjednosni rizik za našu zemlju. Jer: ukoliko bi Rusija odlučila da pokuša destabilizovati Savez, uradila bi to tamo gdje je on najranjiviji – u Crnoj Gori.

Prezentovani rezultati iznenađenje mogu biti samo za neupućene. CDM i njegovi autori više su puta upozoravali da će tako biti.

Pitanje je, dakle: zašto je to tako?

Pad podrške rezultat je malignog Ruskog uticaja – to svakako. Taj uticaj je u Crnoj Gori toliko snažan da čak nije ni skriven: vidljiv je golim okom.

No ne manje važan razlog je konfuzna i neprincipijelna politika Kvinte u Crnoj Gori, koja je očito smanjila podršku Alijansi u tradicionalno joj naklonjenoj crnogorskoj etničkoj zajednici.

„Dominantna vjerska, kulturalna i politička sila u Crnoj Gori je SPC, koja je pritom i najuglednija institucija u državi. Kulturološka matrica SPC, koja porađa i vrjednosni sistem te političku matricu, bespogovorno je antizapadna i proruska. Ta je crkva dominantni razlog zašto Srbija nije u stanju izvesti civilizacijski obrat i postati prozapadno društvo. Isto važi i za Crnu Goru. Uticaj te crkve je u posljednje tri godine jači nego što je bio do sada. Posljedica tog uticaja biće dodatno slabljenje prozapadnih sentimenata građana Crne Gore i jačanje proruskih. Politika zapada prema Crnogorcima, koji su iz „viših“, geostrateških razloga prepušteni asimilaciji, rezultiraće i padom prozapadnih sentimenata i u tom dijelu populacije Crne Gore.

Povrh svega, Zapad čini sve da otopi tvrdo jezgro podrške NATO-u i prozapadnim politikama u Crnoj Gori“.

Tako sam pisao u oktobru prošle godine https://www.cdm.me/kolumne/crna-gora-jos-jedna-demokratija-sa-antizapadnim-vrijednostima/.

Tako je i bilo – očito.

Univerzitet je predat u ruske ruke. Na njegovom čelu je Vladimir Božović, čovjek koji je 2015. godine na konferenciji „Borba Rusije i Srbije juče idanas, Drugi svetski rat, Jugoslavija 1991-1999, Ukrajina 2014-2015“ praktično nacrtao kako će se stvari u Crnoj Gori zbivati.

Na pomenutoj konferenciji Božović je predstavio „Analizu vektora meke moći u Crnoj Gori“.

“Srpska pravoslavna crkva je najznačajniji i najvitalniji proruski društveni organizam u Crnoj Gori i ima ogromni potencijal koji Rusija nije u potpunosti iskoristila. Crna Gora je u istorijskom smislu zemlja srpske pravoslavne, proruske i panslovenske duhovne suštine, ali su se ti slojevi pod dejstvom različitih uticaja polako trošili”.

Božović je osnivač IN4S.  Američka administracija je IN4S označila kao ruski propagandni aset i sredstvo ruske meke moći u Crnoj Gori. Pa ipak, kada je francuski ambasador gospodin Kristijan Timonije promovisao projekat „Regionalni centar za borbu protiv sajber napada“, učinio je to stojeći pored rektora Božovića, koji u tom projektu ima ulogu NATO partnera. Ideja projekta je da taj NATO Centar regionu i Crnoj Gori pruži pomoć u hibridnom ratu i odbrani od sajber napada, prije svega onih iz Rusije. Kao logičan partner u tom projektu pojavio se Vladimir Božović, koji je osnivač portala koji, kako je saopštila vlada SAD, lidera Sjevernoatlantskog saveza, blista u ruskom hibridnom ratu protiv Crne Gore.

Tu racionalna analiza prestaje.

Proruski političar Andrija Mandić preuzeo je Skupštinu, dakle zakonodavnu vlast. Sada stranke bivšeg DF-a trebaju ući u Vladu – dakle preuzeti izvršnu vlast. Takozvanim “dubinskim zapošljavanjem” kadrova DF-a Crna Gora je doslovce premrežena ruskim ljudima. Tome treba dodati i kadrove Demokrata, koji igraju za istu stranu kao DF.

Većina medija je pod kontrolom Beograda, a Beograd pod kontrolom Moskve.

U takvim okolnostima, pad podrške NATO biće nastavljen. To je no brainer.

Dok je u Crnoj Gori kreiran nepokolebljivi anti-NATO društveni kontekst, Saveznici su bili okupirani održanjem kontrole nad crnogorskim službama bezbjednosti.

No to je uzaludan posao. Čak i da od crnogorskih službi bezbjednosti uspiju napraviti neprobojnu NATO-tvrđavu, ta će se utvrda nalaziti usred nemilosrdne ruske pustinje u koju se Crna Gora pretvara.

(Mišljenja i stavovi autora kolumni nisu nužno stavovi redakcije CdM-a)