Bio je u svoje vrijeme jedan od najboljih boksera svijeta u velter kategoriji. I jedan je od najslavnijih sportista iz Kragujevca, a uzor mu je bio najveći hrvatski sportista svih vremena – Mate Parlov. Mirko Puzović, rođen 24. aprila 1956. godine, osvajao je medalje na najvećim takmičenjima.

Kako je sam govorio, boks je uvijek volio, a davne 1971. godine otišao je na prvi trening s obzirom na to da omladinci kluba nisu plaćali ulaznice za boksačke priredbe. Ionako je volio boks, a računao je da će bar besplatno gledati borbe. S boksom je počeo kod trenera, pokojnog Dragoslava Jakovljevića, u Radničkom iz Kragujevca. Tukao je sve oko sebe, sparing partnere, protivnike, i uživao u pobjedama Mate Parlova, koji je postajao evropski i svjetski prvak, a zatim i olimpijski – najprije u amaterskoj konkurenciji, a potom je postao nesavladiv i u profesionalnom boksu.

Ali i karijera Mirka Puzovića prepuna je medalja, trofeja i pobjeda… Imao je skoro 500 mečeva. Najprije je bio član Bokserskog kluba Radnički iz Kragujevca, zatim Goše iz Smederevske Palanke, potom kratko Bokserskog kluba Rijeka, iz kojeg je i osvojio olimpijsku medalju.

Boks veoma popularan u Jugoslaviji

Stariji će se sjetiti da je boks u Jugoslaviji bio jedan od najpopularnijih sportova. Na dvobojima bokserskih klubova redovno se okupljalo po nekoliko hiljada ljudi.

Puzović je najprije boksovao u "muha" kategoriji i svoj prvi meč je izgubio od tada najboljeg u Jugoslaviji, Džafera Alisanovića. S obzirom na to da je bio šesnaestogodišnje dijete, ostavio je sjajan dojam, tako da se već tada naslućivalo da će od Mirka "nešto biti". Zatim je 1976. godine Puzović postao omladinski prvak Evrope. Bilo je to na Evropskom prvenstvu u Izmiru, gdje je pobijedio sve protivnike. Tada je boksovao u lakoj kategoriji.

Čak sedam puta bio je prvak Jugoslavije – u vremenu kada je gotovo bilo teže biti prvak Jugoslavije nego Evrope, jer je u bivšoj državi postojala ogromna konkurencija. Od svih državnih titula, prema vlastitom priznanju, "najdraža mu je prva medalja", kada je prvi put u karijeri postao nacionalni prvak. U reprezentaciji Jugoslavije boksovao je punih 12 godina, od čega je sedam godina bio kapiten ekipe.

Osvajao medalje

Dva puta Puzović je bio srebrni na evropskim prvenstvima i jednom bronzani. Iskreno žali što nikada nije postao seniorski prvak Evrope. Jer, 1981. godine u finskom Tampereu u finalu ga je pobijedio Vasily Shisov iz SSSR-a, a 1983. godine u bugarskoj Varni, ponovo u finalu, isti taj Shisov. U Budimpešti je 1985. godine osvojio bronzanu medalju.

Također, dva puta je osvajao srebro na svjetskim prvenstvima – 1982. u Minhenu i 1986. u Rinu. U Minhenu je nakon tri pobjede izgubio od kasnijeg šampiona Carlosa Garcije iz Kube. Četiri godine kasnije, opet nakon tri pobjede, u polufinalu je izgubio od već spomenutog Shisova iz SSSR-a.

Treba reći da je Puzović 1987. godine na Svjetskom kupu u Beogradu osvojio srebrenu medalju. Istom medaljom okitio se i na Mediteranskim igrama 1983. godine u Casablanci.

Doček u Rijeci

Na Olimpijskim igrama 1984. godine u Los Anđelesu, na koje se plasirao kao član Bokserskog kluba Rijeka, osvojio je bronzanu medalju. Do polufinala je pobijedio u tri borbe, svaku ubjedljivo, s 5:0. Redom su padali tada vrhunski svjetski bokseri: Denis Lambert iz Kanade, Steve Larrimore s Bahama i Jean Mbereke iz Kameruna.

Tada je Mirko bio u vrhunskoj formi, iako je na Olimpijadu u Los Anđeles otišao pravo iz kasarne jer je bio na odsluženju vojnog roka. Međutim, u borbi za finale zaustavio ga je Amerikanac Jerry Page, koji je kasnije postao olimpijski šampion. Doček u Rijeci bio je nezaboravan.

Na prestižnom bokserskom turniru Zlatna rukavica Puzović je pobijedio čak pet puta, kao i na brojnim drugim turnirima. Zlatna rukavica je bio zaista renomiran turnir, jedan od najstarijih u Evropi, na koji su mnoge reprezentacije dolazile na pravu provjeru.

Danas je predsjednik kluba u kojem je i započeo karijeru – Radničkog iz Kragujevca.